Kadının çalışma hayatında var olması sadece ekonomik bir figür olarak değil, toplumda görünür olan ve olmayan yönleri ile de önemli bir yere sahiptir. Kadın; nesilleri yetiştiren ve büyük resimde toplumu şekillendiren önemli bir aktördür.
Aile, sosyal çevre, eğitim seviyesi, iş ve çalışma şartları kadınların içinde bulundukları yaşam koşullarını belirlemektedir. İş yaşamının yanı sıra eş ve anne rollerinden dolayı sorumlulukları iki katına çıkan kadınlar kendilerini var etmenin ve özgürleşmenin bedelini ağır bir şekilde ödemektedirler.
OECD’nin(Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Teşkilatı) 2023 yılı araştırmalarına göre; dünya nüfusunun yarısı kadın olmasına rağmen erkeklerin işgücüne katılım oranı % 66,7 iken kadınların iş gücüne katılma oranı %40,9 dur.Türkiyede TÜİK tarafından yapılan 2024 yılı Hanehalkı İşgücü Araştırma sonuçlarına göre ise; erkeklerin katılma oranı %66,9 iken kadınların istihdama katılma oranı %32,5’dir.
Dünyada ve Türkiyede kadınların çalışma hayatında var olma ve iş yaşamında varlıklarını güçlendirmelerinin önündeki engellerin başında, ataerkil düşünce sistemi ve çalışma hayatında uğradıkları ayrımcılık yer almaktadır. Ataerkil düşünceye göre, kadının sosyal ve kültürel olarak kendisinden beklenen rolleri yerine getirmesi iş yaşamında var olma çabasının önünde görülmektedir.
Yine de bu düşünceye rağmen kadınların istihdama katılma oranı düşük olsada, Dünyada ve Türkiyede artış göstermektedir. Türkiyede kadınların işgücüne katılımında iyileşmeler kaydedilmişse de diğer OECD’ye üye ülkelere kıyasla düşük seviyelerde kalmaktadır. Bununla birlikte kadınlar erkeklere oranla daha fazla işsizlikle mücadele etmektedir.
Toplum içinde bazı çevrelerce, kadınların iş hayatında daha aktif olmasının, ev işleri, çocuk bakımı gibi işlerde aksamalara neden olduğu düşünülmektedir.
Ekonomik algı kriterine göz attığımız zaman özellikle sanayideki gelişmelerle birlikte kentlere göçlerde artışların olması ve erkeğin aile ihtiyaçlarını karşılamada yetersiz kalması kadınların çalışma hayatına katılma oranını arttırmıştır.
Kendi iş yerine sahip olan ve girişimci olan kadınların ise, daha rahat koşullarda çalışma şartlarına sahip olduğu ve böylece daha çok işlerinden tatmin olduğu görülmektedir.
Yine bukadınlar ev ve çocuk bakımı için dışarıdan yardım alabilme imkanına da sahip olabildiklerinden ev içindeki sorumluluklarıyla ilgili rahat olabilmekte ve böylece çalışma hayatında daha aktif olabilmektedir.
Kadının istihdamdaki etkinliğinin artması, sosyal kimliğinde de güçlenmeyi beraberinde getirmektedir. Eğitim seviyesi yükseldikçe ve ekonomik bağımsızlığı arttıkça, yetiştirdiği çocukların sağlık, yaşam ve eğitim imkanları da iyileşmektedir. Kadınların iş gücüne katılımı, yalnızca ekonomik verimliliği artırmakla kalmayıp, toplumsal refah ile eğitim ve sağlık alanlarında da olumlu etkiler yaratır.
Kadınların bu yeteneklerinden yeterince yararlanılmaması, Türkiye'nin ekonomik potansiyelini sınırlamaktadır.
Erkeklerin ve kadınların işgücüne katılım oranları arasındaki uçurumun kapatılması uzun vadedeekonomik büyümeyi de hızlandıracaktır. Son zamanlarda yapılan bazı düzenlemelerle okul öncesi eğitim yatırımlarıve eşitlikçi aile politikaları alanında yapılan çalışmalar, kadınların çalışma hayatında var olmasını destekleyici ve teşvik edicidir.
Sonuç olarak kadınların iş dünyasında daha fazla ve güçlü bir pozisyonda görünür olmaları toplumun her kesiminde gelişmeleri de beraberinde getirmektedir.
Kadınlar hayatın aktif bir öznesi olarak, üreten çalışan ve geliştiren yönü ile toplumsal faydaya hizmet etmektedir.
Bu dönüştürücü yön ile iş dünyasında erkeklerle rekabet eden değil, birbirini tamamlayan unsurlar olarak kabul edilmesi toplumsal bütünleşmeyi sağlayacak önemli bir bakış açısıdır.