Bugün 17 Ağustos…
Sosyal medyada anma mesajları, güzelce hazırlanmış insanın duygularını kabartan sözlü görseller ve ANIYORUZ kelimeleri… Hele birde çoğu mesajın başında aklımız hala 6 Şubat’ta yaşanan depremde yaşananlarda yazılması…
Türkiye’de geçmişten günümüze nice depremler, seller, heyelanlar nice doğal afet yaşandı. Doğal afetlerin önüne elbette geçilemiyor ama doğru mantık, doğru matematik ve doğrular incelendiğinde bu afetlerin kayıplarını en aza indirilecek yapılar inşa edilebiliyor.
Bu ülke bugün anılan 17 Ağustos depremini yaşadı. O dönemde yapılar denetlendi, ülkede bir deprem krizi önlemleri alındı sonrasında ise tüm ülkede olağan düzen devam etti. Yıllar sonrasında bir gecede koca koca binalar uykusunda olan insanlara mezar oldu. Doğu’da olan deprem Fatsa’yı bile beşik gibi salladığını herkes hissetti. Depremin kayıpları aranmaya başlarken hala o suçlu bu suçlu o bina 20 yıl önce yapılmış, bu binada birilerinin gizli imzaları çıkmış, ruhsata karışılmamış tartışmaları başladı. Bugün Ordu’da bile binlerce bina hasarlı olurken bizler ağlayarak, üzülerek yaşamaya devam edeceğiz. 
Yarınlarda kaç deprem olacak, huzurla oturulan evler kimlere mezar olacak bilinmez. Hadi tüm binaları yıkalım insanımıza mezar olmayacak evler yapalım diyen olur mu? O konu zaten muamma… Yeni yeni binalar yapılıyor, inceleyelim bakalım denir mi ya da inceleyenleri bir soruşturalım diyen olur mu?
Mantık almıyor, olanla yapılan arasında ki ilişkiyi… Anmayalım ya öve öve bitiremediğimiz Ülkemizde sistemi, insanlığını düzeltelim. 
Kader bu ne zaman ne olacağı belli olmaz diyorsak da o zaman olanı anmanın bir anlamı yok. Hasarlı binada olduğunu bilmeden oturan vatandaş, o binada can verdiğinde geride kalanları sanmıyorum ki “aaa bu yıl benim kayıplarımı anmadılar” desin. 
Biz her yıl 17 Ağustoslar, 6 Şubatlarda kayıplarımızı anmak yerine bu günlerde depreme karşı ülkede şunu yaptık diyelim.