Âileler zenginleşti dev(!) oldu
Çocuklar ayrılıp ayrı ev oldu!
Öz irâdemizle biz yaptık bunu
Gerçeği söylemek bir görev oldu…

İçiçeyken mâsûmâne kopanlar
Serbestliği tadıp keyfi kapanlar
Ana yoldan, döne yola sapanlar
Onlar için eski, bir alev oldu!

Hâlbuki gerçek ne, hele bakınız;
Bizler âile olarak takımız…
Baba güneş, anne ay, çocuklar yıldız
Dedesiz, ninesiz torunlar yalnız…

Kalabalık, kum misâli bir yığın
Âilesiz fertten Allâh’a sığın…
Hem o, temelidir sosyâlitenin
Hem de aslı, insanda kalitenin…

Sıkı bir bağdır hem, olmayan kopuk!
Savrulmaya mahkûm, âdetâ köpük!
Ayrıca, birlik-dirliğin kaynağı
Toplama sütlerin yenmez kaymağı…

Nüvesi vatanın, ülkenin, yurdun
Onun varlığıyla devletler kurdun
Selçuklu, Osmanlı birer ocaktı
Asırlarca mazlumlara kucaktı…

Âleme nizam verdi adâletle
Âileden gelen bir asâletle
Onunla durdu hep millet ayakta
Onunla yürüyor huzur sokakta…

Rûhuna kasdedenler de gördüler
Boşuna mı Osmanlı’yı sürdüler?
O âile, o çınarın köküydü
Allâh için deyin; nesi kötüydü?

Demekki âile çok çok önemli
Üç kıtâ yetimler gözleri nemli!
Sonra yerlerine gelen kimlerdi?
Kimlere kalanlar, nere giderdi?

Âilesiz millet kimlere kaldı?
Ondan sonrasında nasıl yol aldı?
Ne idüğü belirsiz, bet ellerde
Öz vatanı; ama, gurbet ellerde!

Savruldu bir o yan, bir bu yanlara
Bu çok büyük bir ders, anlayanlara…
Gerçek anlamda toparlanmak için,
Muhtacız, gözünden damlayanlara!

Âile ki; devletin özü, cevheri
Cemiyetin örfü, hem karakteri
Gösterir tavrını gelince yeri
Halkın maddî, hem mânevî değeri

Ahlâkın, geleneğin mihenk taşı
Onsuz milletlerin bozulur başı…
Onun için krallıklar yaşıyor
Milletinin hassasını taşıyor

Batı mâlum, âileler devlettir
Bizdeyse sürgün, hayret ki hayrettir!
Elbette biliyoruz bu düşmanca
İşbirlikçi hâinlerce gayrettir…

Şimdi sıra taşrâ âilelerde
Başa açılacak gâilelerde!
Gelin dostlar, buna vermeyelim ön
Bu gidişle zîrâ, kalmayacak gön!

Sâhip çıkalım âileye, nesle
Yeniden dönelim başa hevesle
Âile merkezli toplum olalım
Hâneler canlansın, cıvıldayalım…

Âile olmazsak gâile olur
Sulh gider, herşey nizâ ile olur!
Âilen olmazsa nüfûsun olmaz
Âilen olmazsa nüfûzun olmaz!

Ne, dünyâ yüzünde bir ağırlığın
Ne de âhirette bir uğurluğun!
Zîrâ Efendimiz kesret bekliyor
Ümmet de kudrete hasret bekliyor…

Birlik-berâberlik, dirlik-düzenlik
Kâlp-kâlbe olmadan olmaz hiç şenlik
Büyük bayram için büyük âile
Gönül coğrafyamız maa-âile…

Haydi millet, haydi ümmet elele
Artık irâdeyi alalım ele
Haydi başlayalım iştihâ ile
Haydi başlayalım Bismillâh ile…