Şehir kitaplarının en önemli özelliği dünde olanları en azından satırlarla yarınlara taşımasıdır.

Eskiler “Âlim unutur, kalem unutmaz” demiş. Şayet hatırda olanları satıra dökmezseniz zaman içinde yok olur gider. Başka bir tabirle “zayi” olur.

Kelamı kaleme almak mühimdir. Kelam mevcut kişiler arasında işe yarasa da yarınlara taşınmayabilir. Yine atalarımız “Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür” sözünü boşuna söylememiş. Hafıza kalıcı bir yer değildir. Bu işin hastalığı var, yaşlılığı var, mahkûmiyeti var, savaşı ve ölümü var.

Şayet siz; size olanı kayıt altına almamışsanız, yaşadığınız müddetçe kıymet taşır. Daha sonrası ise; bir varmış bir yokmuş…

Şerife BozoğlanEker’e ait Çandır adlı eseri okuyunca bazı notlar aldım. Çandır; yüzölçümü olarak Yozgat’ın ve ülkemizin en küçük ilçelerinden biri.

Yazar, Çandır’ı; tarihi, kültürel, ananevi yapısıyla kaleme almış bazen ilçe dışına çıkıp o coğrafyaya ait umumi bilgiler vermiş. Tabi sosyal mesafelerin sınırı bıçakla kesilir gibi olmadığından yerleşim yerleri arasında bir “Geçiş kültürü” teşekkül etmiş.

Kitaptan onlarca not aldım. Şimdi bunlardan birini nakletmek istiyorum. Atalarımızın “Et-tekrârüahsen, velev kâne yüz seksen” yani güzeli tekrar güzeldir velev ki yüz seksen kere olsun dediği gibi; biz de Şerife BozoğlanEker’in “Çandır” adlı eserinden yaklaşık olarak bir alıntı yapalım.

Adı geçen kitabın 155’inci sayfasında Çandır ilçesine ait düğün yemeklerinden bahsederken; düğünde olan yemekleri listelemiş. Tabii herkesin maddi durumu aynı olmadığından aynı yemeklerin ikramı hususunda hali vakti yerinde olanlar iş bölümü yaparak düğün evine yemek götürülermiş.

Bu durumda düğüne iştirak eden kişiler aynı yemeklerle karşılaşırken, düğün sahibi de incinmezmiş. Bu toplumsal bir yardımlaşmadır. Zaten hayatında bir kere düğün yapan kişiler ele güne karşı mahcup olmamakta ve zor günlerde komşularının yardımına koşan kişiler de insani bir vazifeyi yerine getirmiş olmaktadır.

Düğünden artan yemekler ise komşulara dağıtılırmış. Tabii burada yemek listesini vermek ne kadar uygun olur bilmem ama zaten yer olarak da sığmaz. Anlatılmak istenen asıl mesele komşular arasındaki yardımlaşma ve dayanışma. Bu durumda ilçenin güzel hasletlerinden birinin de devam etmesi Çandır ve Yozgat için de önemli bir hâl almaktadır.

Şerife BozoğlanEker’in “Çandır” adlı eseri 192 sayfadan ibaret olup, fotoğraflarla da zenginleştirilmiş.

İl, ilçe ve muhtelif yerleşim yerlerinin kayıt altına alınması zaman içinde çok önemlidir. Bu açıdan bakılınca; seyahat yazıları, hatıralar, insanların topluca yaşadığı yerler hakkında yazılanlar hem yaşanılan coğrafya hem de orada yaşayanların tarihi hakkında bizleri bilgilendirir. Kim bilir zaman içinde güzel adetler diğerlerine de örnek olup iyi davranışlar artar.

Dünü kaleme almak aslında hayatı kaleme almak demektir.

İnsanlar kırkına kadar nerede akşama orada sabah yaşarken; kırkını geçtikten sonra kendisine soy aramaktadır. Kalem ehli kişiler yarınlara bir şey bırakırsa insanlara ve insanlığa faydalı olacak bilgiler bırakmış olur.

İleri zamanlarda belki aynı kitaptan yine yazılması gereken bir konuyu daha kaleme alabiliriz. Çünkü 192 sayfayı tutan eseri bir yazıya sığdırmak mümkün değil.

Şerife Bozoğlan Eker ve Okur Kitaplığı’na teşekkür ederiz.