Fatsa’da, halk arasında “kavlan/gavlan” diye de bilinen bir ağacın varlığını herkes bilir. Bilir bilmesine de “Bunda ne var” diyebilir. Yaşı net olarak bilinmeyen bu tür ağaçlar birçok ilçe merkezinde mevcuttur.

Şimdi bu ağacın botanik özelliklerinden bahsetmek olmaz. Kısaca “çınargillerden” bir ağaçtır. Ünye’de, Terme’de de vardır.

İşin en tuhaf yanı bu ağaçlar o şehirlere başka il ve ilçelerden gelen kişilerin dikkatini çeker. Yerli vatandaşlar artık onlara alışmıştır. Ancak kuruduğu zaman farkına varır.

Bu ağaçlar uzun yıllar ayakta kaldığı için şehrin dilsiz şahitleridir. Bulunduğu yerde yollar değişir, binalar değişir, hatta insanlar değişir onlar değişmez.

Onlar; mazidir, hafızadır…

Dündür…

Yunanlıların çınar ağacına “Türk ağacı” demeleri manidardır. Ülkemizin muhtelif yerlerinde bulunan bu asırlık bitkiler konu olduğunda onlara bir yaş buluruz.

Sonra mı?

Unutur gideriz…

Ben yerel yöneticilerin yerinde olsam bu ağacı konu alan yarışmalar, yazışmalar düzenlerim. Okullar da senenin bir gününde bu ağaçlar hakkında resim, şiir, hatıra ve benzeri yarışmalar düzenler şehrin hafızasını minik yavruların hafızasına kazırım. Bu durumda bir aidiyet duygusu aşılarım.

Her Fatsalı nereye giderse gitsin bu ağacı anlatır olur. Kim bilir uzaklardan gelen ve yoldan geçerken “Şurada asırlık bir ağaç vardır bir göreyim” diye uğrayıverir. Mesela ben öyle yapıyor. Seyahat esnasında görülmesi gerektiğine inandığım her varsa bir göz görür öyle giderim uğradığım şehirlerden.

Bütün bu ziyaretlerin sebebi oranın tanıtımına katkı olan çalışmalar olmuştur.

Ülkemizin her köşesi güzeldir ve imkân sahipleri mümkün olduğu kadar bazı yerleri görmeleri gerekir. Fatsa, Fatsalı olmayanların da uğrak yeri olması lazım.

Mesela ben bir Perşembeli olarak Fatsa’da aklıma gelen bahsettiğim ağaçtır.

Bir şehri tanıtmak o kadar da zor olmamalı. Kültür Müdürlükler, Halk Eğitim, okullar, sivil toplum kuruluşları, yerel ve genel yöneticiler ön ayak olup herkes kendi yaşadığı yeri oralı olmayanlara da tanıtması güzel olmaz mı?

Ben şahsen ülkemin her yerinde yaşayan kişilerin “aidiyet” duygularının önde olmasını isterim. Bu duygu bir hamasetten çok somut verilerle olmalı.

Siz ce çok mu zor?