Diğer şehirlerde olduğu gibi Gürgentepe’de de şehrin sesini dinliyordum sokaklarında. Her şehrin kendine has bir sesi oluyor. Seninle dilsiz konuşur şehirler. Ancak siz onun ne dediğini anlarsınız. Gürgentepe de konuştu bizimle. Bir şeyler anlattı harfsiz ve kelimesiz…

Biz biraz da kelimelerle konuşalım istedik şehirle. İlk iş olarak yolumuz Belediye Başkanı Yaşar Şahin Beyin yanında aldık soluğu.

Yaşar Şahin Bey,birçok belediye başkanı gibi hâkim ilçesine. Şehrin coğrafi, tarihi, kültürel yapısından bahsediyor önce. Kışının sert geçen bir yer olduğunu öğreniyoruz. Kış ve Karakış olarak iki mevsimin olduğunu söyledi bize.

Yaşar Şahin Bey ilçenin ihtiyaçlarını takip ettiklerini, görülen eksiklikleri en kısa sürede gidermeyi kendilerine vazife addettiklerini söyledi. Birlik beraberliği pekiştirmek için yazları bazı faaliyetlerde bulunduklarını açıkladı. Yaz Şenlikleri yapılmış. Devam edeceğini söyledi.

Günümüzün en büyük problemi ise istihdam. Bundan dolayı ülkenin muhtelif yerlerinin çok il ve ilçelerinde olduğu gibi göç vermiş bir ilçemiz. 1990 yıllarında 38 bini geçmiş olan nüfus günümüzde 14 bin civarında. Bu sebeple istihdam hususunda farklı çalışmalar planlanmakta ve hayata geçirilmekte.

Bir eğitimci olarak biz de bazı görüşler sunduk. Başkan Bey bizi dikkatlice dinleyip notlar aldı ve en kısa zamanda uygulamaya geçireceğini söyledi.

Karşılıklı konuşmaların ardından güzel temennilerle Yaşar Şahin Beyin makamından ayrıldık. Bu arada Gürgentepe Kaymakamımdan bizim için randevu aldı. Çünkü bir sonraki durağımız Gürgentepe Kaymakamlığı olacaktı.

…

Gürgentepe Kaymakamlığına girdiğimizde adet ve tedbir amaçlı kimliğimizi ve hangi husus için geldiğimizi bildirdik sekretere. Kaymakam Hanımın aslında bizi beklediğini de söyledik. Çünkü gelmeden önce haber vermiştik.

Makama kabul edilince önce ziyaret meramımızı anlattım. Çünkü bir seyyah gibi ilçe ilçe dolaşıyor, gittiğimiz yerler ile öğrendiklerimizi devletin temel esaslarına halel getirmeyecek olanlarını kaleme alıyorduk.

Bu arada gezdiğimiz yerlerde vatandaşlara sorduğumuz soru başka, belediye başkanına sorduğumuz soru başka, kaymakama sorduğumuz soru başka oluyordu. Hatta okullara gittiğimizde oradaki sohbetin mahiyeti hep başka oluyordu.

Gürgentepe Kaymakamı Buket Yeşilgül mütebessim çehresiyle karşıladı. Daha önceki devirlerde “Soğuk tavır hikâyeleri” ile büyümüş biri olarak böyle güzel karşılanma karşısında şaşırmış olmam normal. Devletin vatandaşına itibar etmesi demekti bu. Şairin: “Çatık kaş hükümet dedikleri zât” eskilerde kalmıştı.

Tedirginliği üzerimizden atmıştım. Güven içinde bir yere oturmamızı sağlamıştı Kaymakam Buket Yeşilgül. Çok kısa bir tanışma faslından sonra kaymakamlara sorduğum ve ikinci kısmına cevap almakta zorlandığım soruyu Buket Yeşilgül Hanımefendiye de sordum. Beni şaşırtacak kadar kısa bir sürede cevap verdi. İlk defa böyle bir şeyle karşılaşıyordum.  Birazdan yazacağım sorunun ikinci kısmı gerçekten kolay cevap verilecek sorulardan biri değildi.

Buket Yeşilgül Hanımefendi Gürgentepe’ye yeni gelmişti. İlçeyi bu kadar kısa sürede tanıması takdire şayan bir durumdu. Sorum şuydu: “1- Bu ilçede neler yapmak istersiniz? 2- Bu ilçede neleri değiştirmek istemezsiniz yani korursunuz?”

İlçe için yapmak istenilen şeyler belliydi. Her görevli hemen hemen aynı şeyleri söylüyordu. Ancak Buket Yeşlilgül Hanımefendi sorunun ikinci bölümüne ait fikrini bir çırpıda açıkladı. “Ben ilçenin renklerini korumak isterim” dedi. Renklerin korunması... Müthiş bir ifade... İçimden bu ilçe ve Buket Yeşilgül’ün görev yapacağı yerler ne kadar şanslı diye geçti. İçimden tebrik ettim ama dışımdan diyemedim.

İlçe hem etnik, hem de inanç açısından farklı bir yerdi. Bu açıdan “Renklerin korunması” müthiş bir benzetmeydi. Kendisini bir defa daha tebrik ediyorum.

Gürgentepe yazımız burada şimdilik bitti. Şehrin bize söylediklerini daha yazmadık. Çünkü yerimiz bu kadar.