Ebeden dededen bakınca usturuplu bir hali olması lazım!
Ama oğuldan uşaktan bakınca durum farklı…
Birinde edep var, ahlak var…
Diğerinde alabildiğince edepsizlik ve ahlaksızlık!
Kim kimden etkilendi diye sormaya da gerek var mı bilmiyorum. Pedagojik formasyon, kütüphane dolusu kitap okumak falan boş.
Aslında var olanın, fırsatı bulunca ortaya çıkması hali.
Sadece ve sadece fırsatı doğmamış.
Çalacak para olmadığından…
Hüküm verecek makam olmadığından…
Çökülecek mülk olmadığından…
Vesaire, vesaire, vesaire…
Dürüst gibi…
Ahlaklı gibi…
Adaletli gibi…
Vesaire, vesaire, vesaire…
Yıllarca sinsice yaşamış.
Esasında başkasının malından, mülkünden, namusundan bir an bile gözünü alamamış bu tipler, gündelik hayatımızın her aşamasında varlar ve gözümüzün içine baka baka kendilerini gizleme mahareti ile yaşıyorlar.
Her ne kadar görmezden gelsek ya da fark edemesek de varlar ve ibret misali var olmaya da devam edecekler.
Ne vicdani…
Ne ahlaki…
Ne hukuki…
Hiçbir önleyici tedbir de bunların hareket alanını sıfırlamaya yetmiyor.
Gözleri kaymıyor…
Dilleri lâl olmuyor…
Elleri çolak olmuyor…
Zira maharetleri bu istikamette olduğu için fırıldağın her türlüsünde de mahirler.
Kendilerine mal etme imkânı buldukları her mülk; babalarının malı, annelerinin ak sütü gibi helal sanıyorlar. O sebepledir ki dünyalıkları (Dünya malına tamah edenler açısından) hatırı sayılır düzeyde.
Eeee mal mülk edinmek de yetmiyor bu tiplere!
Bunu bir de aklamak gerekiyor toplum nezdinde.
En kolay yolu da malum olduğu üzere; siyasi partiler ve dahi sivil toplum kuruluşları.
Zira aidiyet duygusunun en erken yeşerdiği ve bağnazca kişilere sahip çıkıldığı, savunulduğu ve bu tavırla da bir nevi aklandığı en doğal ortamlar, bu şekilde oluşabiliyor.
Lakin sırrın ve yanlışın; günü geldiğinde ortaya çıkma gibi bir huyu var.
Babada olmasa oğulda, oğulda olmasa torunda meyvesini veriyor.
Meyve dediysek de yenilir yutulur cinsten olan anlaşılmasın sakın!
Acı var…
Gözyaşı var…
İntikam var…
Var oğlu var!
Sadece zamanını beklemek gerekiyor.