Bilirsiniz dostlarım bize okutulan din dersi kitaplarında “ Tek Tanrılı Dinler” diye bir tanımlama vardı. Gerçi hala kullanılıyor. Çok Tanrılı dinlerle teorik bir ayrım yapmak için geliştirildiği şüphe götürmez bir gerçektir. Tekil ve Çoğul bir Tanrı meselesi mi acaba diyerek, çokça komik bulduğum zamanlar oldu. 
Tek Tanrılı dinlerin hepsinde Tanrı aynı mı? Aynı ise “ Tek Tanrılı Dinler” diyemezsin. “ Tek Tanrılı Tek Din” demen lazım. Eğer Tek Tanrılı Dinler dediğinde her Tek Tanrılı dinim Tanrı’sı farklı ise o din Tek Tanrılı Din olmaz. Öyle değil mi? O zaman da çok Tanrılı Dinler demene gerek kalmaz. Biraz karışık gibi gelebilir, lakin çok açık izah ettim...
Başka bir tanım daha var. Bu dinler arası diyalogcuların sıkça kullandığı bir tanım. On, on iki yıl önce- bilenler bilir, bilmeyenler hatırlasın- dinler arası diyalog diye başlatılan çok tehlikeli bir süreç vardı. O süreçte, her kanalda, her radyoda, her yazılı basında adeta beynimize kazıdılar. Neydi o? Semavi Dinler. Sema, gök demek? Yani tanım bilinç altına ne gönderiyor, Gök Dinleri. Gökten gelen dinler. Gökten geleni kim dinler? Dinler arası diyalogcular. Bunlar Göktanrı kelimesine kızarlar, ama amaçları uğruna “ Semavi Dinler” demeyi de yılışıkça savunurlar. Sen, “ Semavi Dinler” diyerek şirke batarken, bizim atalarımız, ihlas suresindeki tanımlamanın birebir aynısı ile” Gök Tengrim” diye sesleniyordu bozkırda... Bu “ Semavi Dinciler” dünyayı sömüren, tüm serveti tekeline alan meşhur gayrı müslim ailelere hizmet ediyorlar. Beğenmedikleri bizim “ Gök Tengri” inancımızın temsilcisi kağan “ Göktürk Kitabe” sinde açı doyurmanın, çıplağı giydirmenin erdemine vurgu yapıyordu. Ha bu arada, atalarımızın “ Göktanrı” inancının bu günkü vahye olan yakınlığıdır anlatmak istediğim. Başka bir mana çıkarmayın.
Bitmedi, başka bir kavramla saldırdılar. Amentüde Birlik. Çeliştiler ilk cümlede, lakin tehlikeyi anlatamadık. Muhammet demeden bir şehadet ürettiler. Amentü’nün hem kendi savı hem de amaç için kullanımı sıkıntı olunca anlaşıldı mesele lakin çok zarar gördük zihin ve inanç algoritmamızda. 
Bitti mi? Hayır, bu sefer ne ile geldiler? Hatırlayın. Unutursak yok oluruz. Tehlike büyük. Neydi yeni tanımları? İbrahimi Dinler. Hatırladınız değil mi?
Başlıkta da anlattığım gibi genel bir çerçeve çizdim. Ayrıntılara inip, hatırlamak ve araştırmak -tabiki istersen- senin işin.
Bitti mi saldırı? Hayır. Yeni versiyon, allı pullu, cicili bicili.Şimdi yukarıda anlattıklarımın yeni oyunu eski bir modanın yeni cilalı hali. “ Deizm”
Ve maalesef din adına yetersiz öğreticiler, naylon temsilciler en büyük destekçileri oluyorlar bilerek veya bilmeyerek.
Gerçi bu “ Dinler Arası Diyalogcular” ın dedesi var yüz elli yıl önce. Augus Comte. Üretmek istediği ise o günün şartlarında Dinler arası diyalog ile aynı olan ruh ikizi “ Pozitivizm”. Adamın, dönemin Osmanlı sadrazamına “ Dinler arası diyalog ve yeni bir dinde birleşme” çağrısı var. O yeni dinin adını da “ Pozitivizm” olarak sunuyor sadrazama. Yani, dönemin başbakanına.
Tehlike devam ediyor. Hem de daha güçlü daha derin. Tek çözüm, Allah’ın ipi olarak imgelenen vahye sarılmak. Vahiy, bir inanç algoritmasıdır. Ve doğruya ulaştıran tek algoritmadır.
Çok kirlendi sayfa. İhlas suresi ile bitirelim.

Algoritma budur, hariçten gazel okuyana müşrik denir...