Söz ustası, hayal muskasına yenik düştü. İnandıramadık değil, inanmak istemiyorlar. Akledilen şey önemsiz, hurafe baş tacı edildi. Mistik bir çerçeveye konup duvara asılan kitap, aslında mananın idamı idi. 

Mana idam edilince, yerini yalan ve yandaşı hurafe aldı. Mistik çerçevede kaldıkça kitap, kudret kelamı esoterik safsataya yenildi. “ Kadim minder” bundan daha hileli bir güreş görmedi. 

Devletin dini adalettir yazıyor önümde şerhini yaptığım makalede. Öyleyse dostum, o çerçeveden devletin odasında da var. Ve bu kahreden döngü, tamiratı zor bir sürecin de bağıra bağıra habercisi. 

Normal insani değerlerle o oda arasında düşünsel bağlamda dahi ilgi kuramayanlar, Tanrısız bağırtılarla Tanrı’yı anlatmaya çalışanlar, işin mide bulandıran seviyesinin sorumlularıdır. “ Mistik Çerçeve” den medet umanların, bilim ve akıl; üretme ve paylaşım dengesini hiçe sayarak bir asalağa dönüşmeleri hiç de şaşırtıcı değildir. 

Bir Tanrı olsun, ama “ Dünya” işlerimize karışmasın. Bir “ Tanrı” olsun ama bizi asla kısıtlamasın. Bir “ Tanrı” olsun ama olduğuyla kalsın. Bir “ Tanrı” olsun, benim gönlümdeki gibi oldun...

Yukarıdaki “ Tanrı” ile ilgili Tanrısız cümleler, meselenin hakikat olmayan boyutunda, hiçbir şeyin değişmediğinin kanıtıdır. Bunlar o çerçevenin modern halidir. Mistik Çerçeve ile Deist Çerçeve aynıdır özünde. Bir şey, ya gerçektir, ya da değil. Dolayısıyla, gerçek olmayan, yalan olan herşey özünde birdir... 

“  Mistik Çerçeve “ yalan duvarındadır, hem varoluşuyla hem de sonuçları itibariyle o duvara hizmet eder. Bu çok büyük bir oyundur. Duvar sahiplerinin, her an kontrolünde olan bir büyük mesele. “ Mistik Çerçeve” Seküler olanın karşısında gibi görünen ama tam tersi ona hizmet edendir. Bu hizmet, Duvar Sahiplerinin isteklerine göre şekillenir.

Bu mesele bu günün meselesi değildir. Beşerin varoluşunu kavradığı ve yaratıcının “ insan” dediği, mana ve sorumluluk yüklediği gün başladı. Dönemsel olarak sadece şekli değişti.

Bu günlerde o şekil yeniden değişiyor. Bilinçle tutuşa, idrakle kavrayışa ihtiyaç var. Mitoloji, çok eskiden kalma bir şey değil. Her devrin mitolojisi, “ Mistik Çerçevesi “ mutlaka bir başka surette oluşur. Meselenin kavranması için, aklederek gerçek metne yönelmek gerekir. Sonrası uzun bir yol. Gayet zor ve cazip hiçbirşey sunmuyor.

Yürümek isteyen az...

Uyaranların bu kadar çok olduğu, yalan duvarı dört köşe odanın “ Mistik Çerçevesi”ne bakan, meseleden bihaber “ o adam” huşu duyuyor. Duyması gereken huşu değil kuşku...

Haşim’in dediği gibi... “Bir şeyi söylemek değil, anlatmak zordur.”

Yazmak ve anlatmak daha zor...