Aşkın bahçesine bend olan kişi,
Serv-i boyluyla hemdem olmak gerek.
Meclisin içinde aşk ise işi,
Gül yaprağında şebnem olmak gerek.

Bazen sahralarda güneş açmışsa,
Bazen denizlerde yelken açmışsa,
Bazen bahçelerden gidip kaçmışsa,
Ol sevgiliye gündem olmak gerek.

Sevdaya bir kere tutuldu ise,
Aşkın ateşine atıldı ise,
Irak ülkelere katıldı ise,
Derdine el’an matem olmak gerek.

Bize nazarını kıldıysa şayet,
Koku rüzgarını saldıysa şayet,
Bir kez selamını aldıysa şayet,
Kalbine onun mülhem olmak gerek.

Sevgili bahçede boy gösterince,
Kaşıyla kirpiği görünce ince,
Duygular cuş olup dem belirince,
Çizmeye resmin kalem olmak gerek.

Açar çiçekler mevsim-i baharda,
Bütün böcekler üstüne konar da,
Ağustos ayında yüksek yaylada,
Sapsarı renkli çiğdem olmak gerek.

Sultanım, sen yoktun göze nem değdi,
Aşkın ülkesinde öze nem değdi,
Buğulu gözümden yüze nem değdi,
Ürmelî derde zemzem olmak gerek.