Cumhuriyet 100 yaşını devirdi, projeler peş peşe açıklandı.
Süreç sancılı, süreç tehlikeli!
Zira hava puslu, at izi it izine karışmış, gavur bile Müslüman mintanı giyiyor.
Atılan her hamle itibarsızlaştırılmaya, yaşanan her gelişme ise gereksizleştirilmeye çalışılıyor.
“Evet, yaptık. Bizim bunları ve dahasını yapacak azim ve kararlığımız var” demesi gerekenler, sihaları marketten alınan dronlara indirgeyerek küçümsüyor, Karadeniz’den çıkartılan gazın esasen bulunmadığını ve Rusların pompaladığını ima ediyor.
TCG Anadolu’yu küçümsüyor, gereksiz buluyor, uçak gemisinden bir önceki adım olduğunu bilmesine karşın, emperyal hedefi olanın ihtiyaç duyacağını kastederek itibarsızlaştırıyor, uşağı olduğu emperyalist devletlere “Siz korkmayın, biz buradayız. Nasıl geçmişteki mühimmat, uçak ve araba fabrikalarını engellediysek, şimdi de engelleriz, biz kimin nesliyiz” mesajını veriyor.
Devletin terör örgütü listesinde olan yapıları aynı kategoriye koymayan, komşumuz olmasından rahatsızlık duymayan; sivil, askere, polis, öğretmen velhasıl tüm vatan evlatlarına kurşun sıkan hainlere güzellemelerde bulunup, sarı torbalara konulduklarında ise cenazesine, yetişememiş ise taziyesine giderek, “T.C. suç işliyor” diyebilecek kadar pervasızlaşabiliyor.
Yarayı sarmak yerine daha fazla kanatarak tedaviyi geciktirmenin ötesinde, ölüme sebebiyet verme suçunu göze alabiliyor.
Deprem felaketi sonrasında “Devle yok” diyebilecek kadar devletine düşman, yapılanları küçümseyecek kadar da milletine düşman olduğunu ifadeden geri durmuyor.
Yapıla geçici konutlara kulp bulmanın yanı sıra, kalıcı konutların yapılamayacağını ifade edip, ardından bedava vereceğini söyleyecek kadar kendinden geçiyor.
Geçmişte yardım çadırlarının önünde demeç verip, nerede diye sormuş, yangın bölgesini ziyaretinde tepesinde uçan uçak ve helikopterlerin de yokluğundan dem vurabiliyor.
Bir taraf “Mustafa Kemalin Askerleriyiz” diyor, öte taraf “Mustafa Kemal’in itlerisiniz. PKK sizi tükürüğü ile boğar” diyor ve ne hikmetse her iki “Cumhuriyeti dönüştürme” fikriyatı, özerlik şartı vs. aynı masada buluşabiliyor.
“Terörün anıldığı masada biz olmayız”, “PKK’yı terör örgütü olarak görüyoruz” sözü bir tek Yavuz Ağıralioğlu’nu mu bağlıyordu? Şahsi görüşü müydü?
Siyasetin rekabetini, liderlerin çekişmelerini ve dahi partililerin itiş kakışını anlamak mümkündür. Dün de vardı, bugün de var, yarın da olacak.
Zaman zaman da birbirlerini hem meclis kürsüsünden sarf ettikleri sözler hem de sosyal medya paylaşımları üzerinden dava ettikleri malumumuzdur. 
Nasıl olsa para partinin kasasından ödeniyor. 
At atabildiğin kadar. 
Nasılsa doğru kendini ifade edene kadar yalan yedi tur bindiriyor.
Malumumuz olan bir diğer hususta sade vatandaşın yani seçmenim eleştirilerine istinaden hem hoşgörü çağrısı yapıp hem de iki aşamalı tazminat davalarına muhatap kılıp, milyonları cebe indirenler siyasi parti liderlerinin varlığıdır.
Hoşgörü imiş, yersen…
“Aşureye döndü” tabirini kullanırız bazı durumlarda ama bu durum pek de aşureye benzemiyor. Kullanılan malzemelerin azlığı veya çokluğu damakta kendini hissettiriyor ve bazıları baskın olabiliyor yine de yaklaşık lezzetleri bulup, “Bu aşure” diyebiliyorsunuz.
Amma velakin 14 Mayıs sürecinde yaşanan birliktelikler, çok ama çok farklı. Kim Atatürkçü, kim ulusalcı, kim milliyetçi, kim dinci, kim demokrat, kim sosyal demokrat belli değil.
Karman çorman bir tablo var ortada.
Ortaya karışık…
Esas cümbüş 15 Mayıs sonrasında.
Cumhuriyetimizin 100’üncü yılına hürmeten ortaya konan güzel gelişmeleri hazmedemeyenler için zannediyorum Akkuyu Nükleer Güç Santrali bir şok etkisi yapmıştır.
Hadi diğerlerine kulp bulup eleştirdiniz, buna ne diyeceksiniz?
Bu da mı gol değil?